مؤید آی ابه (سنۀ ۵۶۹-۵۸۱) که بعد از سلطان سنجر بر خراسان استیلا یافت یکی فرض کرده‌اند و آن سهو واضح است، اولا بدلیل تصریح ازرقی در اشعار خود باسم و نسب او و همچنین تصریح نظامی عروضی در اینجا، ثانیا عوفی در لباب الألباب گوید ازرقی بمدت سابق بر معزی بوده است و وفات معزی در سنۀ ۵۴۲ است پس محال است که ازرقی زمان طغانشاه بن مؤید آی ابه را که در سنۀ ۵۶۹ جلوس نمود دریافته باشد، ثالثا یکی از ممدوحین ازرقی امیرانشاه بن قاورد بن جغری بیک بن میکائیل بن سلجوق از شاهزادگان سلجوقیۀ کرمان است و وفات امیرانشاه چنانکه خواهد آمد قبل از سنۀ ۴۷۷ واقع شده است پس چگونه ممکن است ازرقی که معاصر امیرانشاه بوده عصر طغانشاه را که در سنۀ ۵۶۹(یعنی بعد از ۹۲ سال دیگر) جلوس نموده درک کرده باشد،
دولتشاه سمرقندی در تذکرة الشعراء ۱و امین احمد رازی در تذکرۀ هفت اقلیم ۲و حاجی خلیفه در کشف الظنون در تحت «الفیه» گفته‌اند که در خاندان سلجوق دو طغانشاه بودند یکی طغانشاه بن مؤید و یکی طغانشاه قدیم ممدوح ازرقی که طغرل بیک خال او بود و مقر سلطنت او نیشابور بوده است، و تمام این فقرات کلمه بکلمه خطاست زیرا که طغانشاه بن مؤید آی آبه از خاندان سلجوق نیست، و طغرل بیک عم پدر طغانشاه بن الب ارسلان است نه خال او، و نیشابور مقر سلطنت طغانشاه بن مؤید بوده است نه طغانشاه بن الب ارسلان و مقر حکومت این اخیر هرات بوده است نه نیشابور و الله الهادی الی الصواب،
کلیات چهار مقاله جلد ۱
