۱-ابو بکر محمد بن المظفر بن محتاج، امیر نصر بن احمد سامانی در سنۀ ۳۲۱ سپهسالاری کل عساکر خراسان و حکمرانی آن سامان را بعهدۀ او موکول نمود و همچنان در آن منصب باقی بود تا در اواخر عمر بعلت مرضی مزمن و طولانی که بر او طاری شد وظیفۀ او را بپسرش ابو علی احمد مرجوع داشتند، در سنۀ ۳۲۹ وفات نمود و در چغانیان مدفون گردید
۲-پسر او ابو علی احمد بن محمد بن المظفر بن محتاج، در سنه ۳۲۷ امیر نصر بن احمد سامانی سپهسالاری و حکمرانی خراسان را که در عهدۀ پدرش بود بوی مفوض فرمود، در سنۀ ۳۲۹ بجرجان و ری بحرب ما کان ابن کاکی دیلمی رفت و او را بکشت و کاتب او ابو القاسم اسکافی بامیر نصر نوشت اما ما کان فصار کاسمه و جرجان و طبرستان و بلاد جبل را تا زنجان و کرمانشاهان در تحت طاعت سامانیه درآورد، در سنۀ ۳۳۳ امیر نوح بن نصر بن احمد سامانی او را از حکومت خراسان معزول نمود و بدین سبب فیما بین ابو علی و امیر نوح وحشتی دست داد و بتدریج مستحکم گشت ابو علی سر از طاعت سامانیه بازپیچید و نوح بن نصر را خلع نمود و بر خراسان مستولی شد و بخارا را بگرفت امیر نوح بن نصر بسمرقند گریخت پس از آن تا آخر عمر همواره ما بین او و نوح بن نصر سامانی گاه صلح و گاه جنگ می‌رفت تا در سنۀ ۳۴۴ در وباء عام ری وفات یافت و نخوت ریاست از دماغش بدر رفت و جسدش را بچغانیان حمل نمودند،
۳-برادرش ابو العباس فضل بن محمد بن المظفر بن محتاج، در سنۀ ۳۳۳ از جانب برادرش ابو علی بحکومت بلاد جبل (عراق عجم حالیه) مأمور گردید و دینور و نهاوند را فتح نمود و چون ابو علی از طاعت سامانیه سر باز زد او با امیر نوح موافقت نمود و در بسیاری از جنگها که امیر نوح با ابو علی نمود سردار عساکر سامانیه او بود، در سنۀ ۳۳۶ او را بتهمت
کلیات چهار مقاله جلد ۱
