یکسان کرد و رفت * خاطر مجموع یاران را پریشان کرد و رفت * دست باز بهای دوران عقد جمعیت گسیخت * بر شکست آن بزم رنگین رشته صحبت گسیخت.
سال چهارم - شماره اول سال چهارم ارمغان در حمل ۱۳۰۲ شمسی انتشار یافته و بهمین مناسبت مقاله افتتاحی آن تحت عنوان ( خطابه دادوند زردشت بمناسبت عید سعید نوروز، از کتاب سرگذشت اردشیر .) نوشته شده است . این خطا به پس از چند سطر نثر ؛ عبارت از اشعاریست از زبان دادوند و زردشت در این ساله مجله بقطع خشتی كوچك و تمام صفحاتش بيك اندازه چاپ شده و جمعا بضمیمه فهرست مندرجات ٦٠٠ صفحه می باشد.
سال پنجم - شماره اول سال پنجم در حمل ۱۳۰۳ شمسی با مزایای بیشتری نسبت بسال چهارم انتشار یافته و آن مزایا عبارت است از اینکه شش صفحه بر هر شماره و پنج سطر بر هر صفحه افزوده شده و چون با حروف نمره ۱۲ طبع شده هر شماره تقريبا يك برابر وثلث سال چهارم مطلب دارد . سال پنجم بشماره ۱۱ و ۱۲ که یکجا منتشر شده پایان یافته و بضمیمه فهرست این سال جمعا ٦٧٤ صفحه میباشد سال پنجم مشتمل بر شرح حال عده ای از شعرا و نویسندگان و اشعار انجمن ادبی و مطالب مفید تاریخی بسیاریست.
سال ششم - شماره اول سال ششم ارمغان در فروردین ١٣٠٤ شمس انتشار یافته و در صفحه اول آن بعنوان ( کلید گنج سعادت قبول اهل دل است ) اشعار تقریظی از شوریده شیرازی که در باره ارمغان سروده نقل کرده است.
سال ششم ارمغان با انتشار شماره ده پایان یافته و بعوض شماره های ۱۱ و ۱۲ دیوان استاد ابوالفرج رونی چاپ و برای مشترکین فرستاده شده است . دیوان مذکور را ( پرفسور چایکین ، مترجم اول سفارت روس در ایران با مقابله با نسخ متعدد تصحیح نموده و نشر آن را باداره ارمغان واگذاشته است. و از این سال ببعد است که مدت چند سال بجای شمارههای ۱۱ و دوازده يك كتاب ضمیمه چاپ گردیده است
سال هفتم - شماره اول سال هفتم متعلق بفروردین ۱۳۰۵ شمسی ؛ با مزایایی نسبت بسال قبل که من جمله چهار صفحه بتعداد صفحات هر شماره افزوده شده و هم چنین يدرج مکاتیب تاریخی اساتید باستان آراسته شده، منتشر گردیده است . در این سال نیز مانند سالهای قبل، مجله در اوقات خود انتشار نیافته و از اینرو چند شمار آن هر دو شماره یکجا منتشر گردیده است، مثلا شمارههای ۹ و ۱۰ که متعلق بماه های آذر و دی بوده؛ در ماه مرداد ١٣٠٦ نشر شده است . راجع بعلت این تاخیر انتشار شرحى بقلم مرحوم وحید در صفحات ۱۸۲ و ۱۸۳ شمارههای دو و سه این سال ذکر شده و علت تاخیر انتشار مجله را بطور کلی نتیجه سعایت یکی از اعضای وزارت فرهنگ دانسته و در این مقاله بوسیله قطعه از آقای حائری که یکی از بزرگان
