کاربر:Bellavista1957
۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۰
ملتی که تاریخ خود را نداند محکوم به تکرار اشتباهات خود است
استاد فردوسی
جهان را دگرگونه شد رسم و راه
تو گویی نتابد دگر مهر و ماه
ز می نشئه و نغمه از چنگ رفت
ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خوار گشت و هنر شد وبال
به بستند اندیشه را پر و بال
جهان پر شد از خوی اهریمنی
زبان مهر ورزیده و دل دشمنی
کنون بی غمان را چه حاجت به می
کران را چه سودی ز آوای نی
که در بزم این هرزه گردان خام
گناه است که در گردش آریم جام
بجایی که خشکیده باشد گیاه
هدر دادن آب باشد گناه