کلیات سعدی/مواعظ/ماه فروماند از جمال محمد
ط
در ستایش حضرت رسول (ص)
| ماه فرو ماند از جمال محمد | سرو نباشد[۱] باعتدال محمد | |||||
| قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | در نظر قدر با کمال محمد | |||||
| وعدهٔ دیدار هر کسی بقیامت | لیلهٔ اسری شب وصال محمد | |||||
| آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | آمده مجموع در ظلال محمد | |||||
| عرصهٔ گیتی[۲] مجال همت او نیست | روز قیامت نگر مجال محمد | |||||
| وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس | بو که قبولش کند بلال محمد | |||||
| همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | تا بدهد بوسه بر نعال محمد | |||||
| شمس و قمر در زمین حشر نتابد | نور نتابد مگر جمال محمد | |||||
| شاید اگر آفتاب و ماه نتابند | پیش دو ابروی چون هلال محمد | |||||
| چشم مرا تا بخواب دید جمالش | خواب نمیگیرد از خیال محمد | |||||
| سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی | عشق محمد بس است و آل محمد | |||||