کلیات سعدی/غزلیات/گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل

by سعدی

۳۴۵– ط

	گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل			گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل
	ایا باد سحرگاهی گرین شب روز میخواهی			از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل
	گر او سرپنجه بگشاید که عاشق میکشم شاید			هزارش صید پیش آید بخون خویش مستعجل
	گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من			بگیرند[۱] آستین من که دست از دامنش بگسل
	ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا؟			که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل
	بخونم گر بیالاید دو دست نازنین شاید			نه قتلم خوش همی‌آید که دست[۲] و پنجهٔ قاتل
	اگر عاقل بود داند که مجنون صبر نتواند			شتر جائی بخواباند که لیلی را بود منزل
	ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم[۳] را بفرساید			گرت آسودگی باید برو عاشق[۴] شو ای عاقل
	مرا تا پای میپوید طریق وصل میجوید			بهل تا عقل میگوید زهی سودای بیحاصل
	عجایب نقشها بینی خلاف رومی و چینی			اگر با دوست بنشینی ز دنیا و آخرت غافل
	در اینمعنی سخن باید که جز سعدی نیاراید			که هرچ از جان برون[۵] آید نشیند لاجرم بر دل

---

1. گرفته.
2. که قتلم خوش همی آید بدست و.
3. خاطر.
4. مجنون.
5. سخن کز جان برون.