کلیات سعدی/غزلیات/پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را

از ویکی‌نبشته

۶– ط

  پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را  
  قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد سُست‌عهدی که تحمل نکند بار جفا را  
  گر مخیر بکنندم بقیامت که چه خواهی دوست ما را و همه[۱] نعمت فردوس شما را[۲]  
  گر سرم میرود از عهد تو سر بازنپیچم تا بگویند پس از من که بسر برد وفا را  
  خنک آن درد که یارم بعیادت بسر آید دردمندان بچنین درد نخواهند دوا را  
  باور از مات نباشد تو در آیینه نگه کن تا بدانی که چه بودست گرفتار بلا را  
  از سر زلف عروسان چمن دست بدارد بسر زلف تو گر دست رسد[۳] باد صبا را  
  سر انگشت تحیر بگزد عقل بدندان چون تأمل کند این صورت انگشت‌نما را  
  آرزو میکندم شمع صفت پیش وجودت که سراپای بسوزند من بیسر و پا را  
  چشمِ کوته‌نظران بر ورق صورت خوبان[۴] خط همی‌بیند و عارف قلم صنع خدا را  
  همه را دیده برویت نگرانست ولیکن خودپرستان ز حقیقت نشناسند هوا را  
  مهربانی ز من آموز و گرم عمر نماند بسر تربت سعدی بطلب مهرگیا را  
  هیچ هشیار ملامت نکند مستی ما را قل لصاح ترک الناس من الوجد سکاری  


  1. دگر.
  2. در یکنسخهٔ قدیم:
      گر مخیر بکنندم که درین مُلک چه خواهی دوست ما را و جهان جمله بیکبار شما را  
  3. بود
  4. بر ورق روی نگارین.