کلیات سعدی/غزلیات/در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

از ویکی‌نبشته

۴۰۳– ط

  در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم  
  بوقت صبح قیامت که[۱] سر ز خاک برآرم بگفتگوی تو خیزم بجستجوی تو باشم  
  بمجمعی که درآیند شاهدان دو عالم نظر بسوی تو دارم غلام روی تو باشم  
  بخوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم[۲] ز خواب عاقبت آگه ببوی موی تو باشم  
  حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم جمال حور نجویم دوان بسوی تو باشم  
  می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان مرا بباده چه حاجت که مست روی تو باشم  
  هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن و گر خلاف کنم سعدیا بسوی تو باشم  

  1. چو.
  2. بخفتم.