دیوان حافظ/چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود

by حافظ

۲۲۱	چو دست بر سر زلفش زنم بتاب رود			ور آشتی طلبم با سر عتاب رود		۱۹۱
	چو ماه نو رهِ بیچارگان نظّاره			زند بگوشهٔ ابرو و در نقاب رود
	شب شراب خرابم کند به بیداری			وگر بروز شکایت کنم بخواب رود
	طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل			بیفتد آنکه درین راه با شتاب رود
	گدائی در جانان بسلطنت مفروش			کسی ز سایهٔ این در بآفتاب رود[۱]
	سواد نامهٔ موی سیاه چون طی شد			بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
	حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر			کلاه داریش اندر سر شراب رود
		حجاب راه توئی حافظ از میان برخیز
		خوشا کسی که درین راه بی‌حجاب رود

---

1. بعضی نسخ اینجا بیت ذیل را علاوه دارند: دلا چو پیر شدی حسن و نازکی مفروش که این معامله در عالم شباب رود،