دیوان حافظ/چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

از ویکی‌نبشته
۳۳۷  چرا نه در پی عزم دیار خود باشم چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم  ۳۴۷
  غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم بشهر خود روم و شهریار خود باشم  
  ز محرمان سراپردهٔ وصال شوم ز بندگان خداوندگار خود باشم  
  چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی که روز واقعه پیش نگار خود باشم  
  ز دست بخت گران خواب و کار بیسامان گرم بود گلهٔ رازدار خود باشم  
  همیشه پیشهٔ من عاشقیّ و رندی بود دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم  
  بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ  
  وگرنه تا بابد شرمسار خود باشم