| | | | | | |
| ۳۰۷ |
هر نکتهٔ که گفتم در وصف آن شمائل |
|
هر کو شنید گفتا لله درّ قائل |
۳۰۳ |
| |
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اوّل |
|
آخر بسوخت جانم در کسب این فضائل |
|
| |
حلّاج بر سر دار این نکته خوش سراید |
|
از شافعی نپرسند[۱] امثال این مسائل |
|
| |
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم |
|
گفت آنزمان که نبود جان در میانه حائل |
|
| |
دل داده‌ام بیاری شوخی‌کشی نگاری |
|
مرضیّة السّجایا محمودة الخصائل |
|
| |
در عین گوشه‌گیری بودم چو چشم مستت |
|
واکنون شدم بمستان چون ابروی تو مائل[۲] |
|
| |
از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم |
|
وز لوح سینه نقشت هرگز نگشت زائل |
|
| |
ای دوست دست حافظ تعویذ چشم‌زخم است |
|
| |
یارب ببینم آن را در گردنت حمائل |
|
