| | | | | | |
| ۱۹۴ |
سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند |
|
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند |
۱۳۶ |
| |
بفتراک جفا دلها چو بربندند بربندند |
|
ز زلف عنبرین جانها چو بگشایند بفشانند |
|
| |
بعمری یکنفس با ما چو بنشینند برخیزند |
|
نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند |
|
| |
سرشک گوشه‌گیران را چو دریابند دُر یابند |
|
رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند |
|
| |
ز چشمم لعل رمّانی چو می‌خندند می‌بارند |
|
ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند میخوانند |
|
| |
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد |
|
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند |
|
| |
چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند |
|
بدین درگاه حافظ را چو میخوانند میرانند |
|
| |
درین حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند |
|
| |
که با این درد اگر در بند درمانند در مانند |
|
