| | | | | | |
| ۱۲ |
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما |
|
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما |
۲ |
| |
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده |
|
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما |
|
| |
کس بدور نرگست طرفی نبست از عافیت |
|
به که نفروشند مستوری بمستان شما |
|
| |
بخت خواب‌آلود ما بیدار خواهد شد مگر |
|
زآنکه زد بر دیده آبی[۱] روی رخشان شما |
|
| |
با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته‌ٔ |
|
بو که بوئی بشنویم از خاک بستان شما |
|
| |
عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم |
|
گر چه جام ما نشد پر می بدوران شما |
|
| |
دل خرابی میکند دلدار را آگه کنید |
|
زینهار ای دوستان جان من و جان شما |
|
| |
کی دهد دست این غرض یا‌رب که همدستان شوند |
|
خاطر مجموع ما زلف پریشان شما |
|
| |
دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری |
|
کاندرین ره کشته بسیارند قربان شما |
|
| |
میکند حافظ دعائی بشنو آمینی بگو |
|
روز ما باد لعل شکّر افشان شما |
|
| |
ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو |
|
کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما |
|
| |
گر چه دوریم از بساط قرب همّت دور نیست |
|
بندهٔ شاه شمائیم و ثناخوان شما |
|
| |
ای شهنشاه بلند اختر خدا را همّتی |
|
| |
تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما |
|
