دیوان حافظ/ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

by حافظ

۲۴۹	ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار			ببر اندوه دل و مژدهٔ دلدار بیار		۲۴۶
	نکتهٔ روح فزا از دهن دوست بگو			نامهٔ خوش خبر از عالم اسرار بیار
	تا معطّر کنم از لطف نسیم تو مشام			شمّهٔ از نفحات نفس یار بیار
	بوفای تو که خاک ره آن یار عزیز			بی‌غباری که پدید آید از اغیار بیار
	گردی از رهگذر دوست بکوریّ رقیب			بهر آسایش این دیدهٔ خونبار بیار
	خامی و ساده‌دلی شیوهٔ جانبازان نیست			خبری از بر آن دلبر عیّار بیار
	شکر آنرا که تو در عشرتی ای مرغ چمن			باسیران قفس مژدهٔ گلزار بیار
	کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی‌دوست			عشوهٔ زان لب شیرین شکربار بیار
	روزگاریست که دل چهرهٔ مقصود ندید			ساقیا آن قدح آینه کردار بیار
		دلق حافظ بچه ارزد بمیش رنگین کن
		وانگهش مست و خراب از سر بازار بیار