دیوان حافظ/نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
ظاهر
۱۶۴ | نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد | عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد | ۲۲۳ | |||
ارغوان جام عقیقی بسمن خواهد داد | چشم نرگس بشقایق نگران خواهد شد | |||||
این تطاول که کشید از غم هجران بلبل | تا سراپردهٔ گل نعرهزنان خواهد شد | |||||
گر ز مسجد بخرابات شدم خُرده مگیر | مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد | |||||
ای دل ار عشرت امروز بفردا فکنی | مایهٔ نقد بقا را که ضمان خواهد شد | |||||
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید | از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد | |||||
گل عزیزست غنیمت شمریدش صحبت | که بباغ آمد ازین راه و از آن خواهد شد | |||||
مطربا مجلس انسست غزل خوان و سرود | چند گوئی که چنین رفت و چنان خواهد شد | |||||
حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود | ||||||
قدمی نه بوداعش که روان خواهد شد |