دیوان حافظ/ما ز یاران چشم یاری داشتیم

از ویکی‌نبشته
۳۶۹  ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم  ۳۲۳
  تا درخت دوستی برکی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم  
  گفت و گو آیین درویشی نبود ور نه با تو ماجراها داشتیم  
  شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم  
  گلبن حسنت نه خود شد دلفروز ما دم همّت برو بگماشتیم  
  نکتها رفت و شکایت کس نکرد جانب حرمت فرو نگذاشتیم  
  گفت خود دادی بما دل حافظا  
  ما محصّل بر کسی نگماشتیم