برگه:سنگی بر گوری.pdf/۹۲: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌نبشته
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۰۹

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۹۱
 

خانۀ ما همان روزی می آمد که شبش روضه داشتیم. عم می آمد و تا فردا صبح می ماند. روضه را هم گوش میداد و بعد برای ما بچه ها قصه میگفت. و چه قصه ها! سبز پری زرد پری. شبهای روضه شام دیر میشد و اگر عمقزی نبود ما خوابمان می برد. و این قضایا بود تا بی حجابی شروع شد. و عمقزی با رو بنده و چاقچور، و با پایی که به خانه بند نمیشد! و میدانید چرا بهش گل بنه میگفتیم؟ چون روی دست راست رو بنده اش يك گل و بوته انداخته بود. سبز و قرمز. با نخ ابریشم. و چه دور و پرش میریختیم. عین خواهرم که میان بچه ها آب نبات پخش می کرد. و چنین زنی پاگیر شد. پاگیر اطاق اجاره ایش. سه ماه بیشتر دوام نیاورد. زدبکله اش. قوم و خویش ها جمع شدند دکتر بردند بالای سرش. و سه چهار ماهی پرستاری و مواظبت. و هر روز آش و شله ای از يك خانه. تا عاقبت همه خسته شدند و صاحب خانه سپردش به تیمارستان. و حالا این قبرش. خوب عمقزي. تو هم بچه نداشتی. راستی تو با این قضیه چه می کردی؟ آیا مثل من بوت و کرنا میزدی؟ یا خیال می کردی قصه هایت بچه هایت بودند؟ تصدیق می کنم که در تن آن قصه ها دوام بیشتری داشتی تا در تن این سنگ سابیده که سه چهار سال دیگر پا میگیرندش. می بینی که. و اینك من. یکی از شنوندگان قصه های تو. اصلا بگذار برایت قصه ای بگویم. حالا که دهان قصه گوی ترا