بختیاری‌ها
بختیاری قبیله‌ای ایرانی و یکی از ایل‌های لُر هستند. آن‌ها به گویش بختیاری از زبان لری صحبت می‌کنند. عمدتاً در چهارمحال و بختیاری و شرق استان خوزستان، لرستان، بوشهر و اصفهان سکونت دارند. عشایر بختیاری در شهرهای مسجد سلیمان، ایذه، شهرکرد و اندیکا و روستاهای اطراف آن تمرکز جمعیت زیادی دارند. درصد کمی از بختیاری‌ها هنوز دامدار عشایری هستند و بین ییلاق (سردیر) و قشلاق (گرمسیر) کوچ می‌کنند.
گفتاوردها[ویرایش]
- نام خانوادگی من نام منطقه‌ای از ایران باستان نیز هست، منطقه‌ای کوهستانی، سرسخت که بر دامنهٔ کوه‌های زاگرس در جنوب غربی کشور گسترده شده‌است. چنان دور از دسترس است که حتی از هجوم اسکندر مقدونی نیز در امان ماند. اسکندر برای رفتن به هندوستان ترجیح داد تمام این رشته کوه‌ها را دور بزند ولی نیروهایش را در آن منطقه به مخاطره نیاندازد. در آن زمان هم منطقه به نام ایل بختیاری که افرداش ساکنین محل را تشکیل می‌دادند، خوانده می‌شد. بختیاری‌ها از نژاد لرند… و یکی از پیشرفته‌ترین قبایل ایران را تشکیل می‌دهند. خاندان من یکی از قدیمی‌ترین تیره‌های بختیاری است… من در آنجا میان دو کوه کلار و سبزه کوه که هر کدام بیش از چهار هزار متر ارتفاع دارد، در دامان طبیعتی که بر آدمی چیره است، زیر برف و باران و باد به دنیا آمده‌ام. آب‌وهوای آنجا صحرایی است. در آنجا آدمی سینه به سینهٔ آسمان است و هنگام شب سنگینی ستاره‌ها را بر پلک چشم‌های خود حس می‌کند.
- شاپور بختیار، «یکرنگی» «من در کوهستانی سرسخت به دنیا آمده‌ام»[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ بختیار، شاپور. یکرنگی. ترجمهٔ مهشید امیرشاهی. ویرایش چهارم، ۲۰۰۶. پاریس: انتشارات خاوران، ۱۹۸۲م/۱۳۶۱ش. ۲۱. شابک ۹۷۸۲۹۱۲۴۹۰۶۴۳.
