کلیات سعدی/بوستان/باب هفتم/یکی گفت با صوفیی در صفا

از ویکی‌نبشته

حکایت

  یکی گفت با صوفیی در صفا ندانی فلانت چگفت از قفا؟  
  بگفتا خموش ای برادر بخفت[۱] ندانسته بهتر که دشمن چه گفت؟  
  کسانی که پیغام دشمن برند ز دشمن همانا که دشمن ترند  
  کسی قول دشمن نیارد بدوست جز آنکس که در دشمنی یار اوست  
  نیارست دشمن جفا گفتنم چنان کز شنیدن بلرزد تنم  
  تو دشمن‌تری کاوری بر دهان که دشمن چنین گفت اندر نهان  
  سخن چین کند تازه جنگ قدیم بخشم آورد نیکمرد سلیم  
  از آن همنشین تا توانی گریز که مر فتنهٔ خفته را گفت خیز  
  سیه چال و مرد اندرو بسته پای به از فتنه از جای بردن بجای  
  میان دو تن[۲] جنگ چون آتشست سخن‌چین بدبخت هیزم کشست  


  1. نهفت.
  2. کس.