هاتف اصفهانی (غزلیات)/به ره او چه غم آن را که ز جان میگذرد
ظاهر
به ره او چه غم آن را که ز جان میگذرد | که ز جان در ره آن جان جهان میگذرد | |||||
از مقیم حرم کعبه نباشد کمتر | آنکه گاهی ز در دیر مغان میگذرد | |||||
نه ز هجران تو غمگین نه ز وصلت شادم | که بد و نیک جهان گذران میگذرد | |||||
دل بیچاره از آن بیخبر است ار گاهی | شکوه از جور تو ما را به زبان میگذرد | |||||
آه پیران کهن میگذرد از افلاک | هر کجا جلوهی آن تازه جوان میگذرد | |||||
چون ننالم که مرا گریه کنان میبیند | به ره خویش و ز من خندهزنان میگذرد |