نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/در پای اجل چو من پراکنده شوم

by عمر خیام

۴۰۴ – ۱۵۱ حج – ۱۷۰ کم – ۲۲۰ رز – ۱۱۶ بو

	در پای اجل[۱] چو من پراکنده[۲] شوم			وز بیخ امید عمر بر[۳] کنده شوم؛
	زنهار.. گلم بجز صراحی مکنید؛			باشد[۴] که ز باده پر شوم[۵] زنده شوم.

---

1. کم – عمل. رز – امل.
2. کم و رز و بو – سرافکنده.
3. کم – از دست اجل چو مرغ پر. رز – وز دست اجل چو مرغ پر.
4. کم و رز و بو – شاید.
5. کم – چو بوی می‌رسد. رز – چو پر ز می شوم. بو – چو بر باده شود.