نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/برخیز و بده باده چه جای سخنست

از ویکی‌نبشته

۴۸ –۱۶ بو

  برخیز و بده باده؛ چه جای سخنست؟ کامشب دهن تنگ تو روزیّ منست.  
  مارا چو رخ خویش می گلگون ده؛ کاین توبهٔ من چو زلف تو پر شکنست.