| | | | | | |
|
اگر خواهی دعای من کنی بر مدعای من |
|
بگو بیمار عشق من شود یارب فدای من |
|
|
اگر عمرم نمانده است ای پسر بادا بقای تو |
|
دگر مانده است بر عمر تو افزاید خدای من |
|
|
به یاران این وصیت میکنم کز تیغ جور تو |
|
چو گردم کشته دامانت نگیرند از برای من |
|
|
به تیغ بی دریغم چون کشد جلاد عشق تو |
|
چو گوئی حیف از آن مسکین همین بس خونبهای من |
|
|
به جای کور اگر در دوزخ افتم نبودم باکی |
|
که میدانم به خصم من نخواهی داد جان من |
|
|
ز من پیوند مگسل ای نهال بوستان دل |
|
ز تن تا نگسلد پیوند جان مبتلای من |
|
|
چه آئی بر سر خاکم بگو کز خاک سربر کن |
|
وفای من ببین ای کشته تیغ جفای من |
|
|
پس آنگه گر دعایی گوئیم این گو که در محشر |
|
چو سر از خاک برداری نبینی جز لقای من |
|
|
ازین خوشتر چه باشد کز تو چون پرسند کی بیغم |
|
کجا شد محتشم گوئی که مرد اندر وفای من |
|
|
نمیدانم چسان در ره فتادم |
|
که رفت از تاب رفتن هم زیادم |
|