محتشم کاشانی (غزلیات)/با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت

by محتشم کاشانی

	با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت			در نزد آتش غیرت به دلم در زد و رفت
	جست برقی و به جان طمع آتش زد و سوخت			دی که ساغر زده از کلبه‌ی من سر زد و رفت
	آتشی سر زد و شدشمع طرب خانه‌ی دل			مرغ جان آمد و گرد سر او پر زد و رفت
	میزد او خود در صحبت چو من از بی‌صبری			در تکلیف زدم بر در دیگر زد و رفت
	خواستم در سر مستی شومش دامن‌گیر			ناگهان سر زد و دامن به میان بر زد و رفت
	آن که ساغر زده از مجلس غیر آمده بود			وه که در مجلس ما سنگ به ساغر زد و رفت
	آشکارا به رخ خاکی من پای نهاد			سکه‌ی مهر من غم زده بر زر زد و رفت
	ملتفت گرچه به سمبل شدن صید نشد			ناوک افکند و دوید از پی و خنجر زد و رفت
	گفتمش مرغ دلم راست به پا رشته‌ی دراز			گرهی بر سر آن زلف معنبر زد و رفت
	داغدار تو چنان ساخت که سوزش نرود			زان تعافل که برین سوخته اختر زد و رفت
	این ابتر بود که نامد دگر آن آفت جان			که ره محتشم بی دل ابتر زد و رفت