| | | | | | |
|
بانگ بر وی زد نمودار کرم |
|
که امین حضرتم از من مرم |
|
|
از سرافرازان عزت سرمکش |
|
از چنین خوش محرمان خود درمکش |
|
|
این همی گفت و ذبالهی نور پاک |
|
از لبش میشد پیاپی بر سماک |
|
|
از وجودم میگریزی در عدم |
|
در عدم من شاهم و صاحب علم |
|
|
خود بنه و بنگاه من در نیستیست |
|
یکسواره نقش من پیش ستیست |
|
|
مریما بنگر که نقش مشکلم |
|
هم هلالم هم خیال اندر دلم |
|
|
چون خیالی در دلت آمد نشست |
|
هر کجا که میگریزی با توست |
|
|
جز خیالی عارضی باطلی |
|
کو بود چون صبح کاذب آفلی |
|
|
من چو صبح صادقم از نور رب |
|
که نگردد گرد روزم هیچ شب |
|
|
هین مکن لاحول عمران زادهام |
|
که ز لاحول این طرف افتادهام |
|
|
مر مرا اصل و غذا لاحول بود |
|
نور لاحولی که پیش از قول بود |
|
|
تو همیگیری پناه ازمن به حق |
|
من نگاریدهی پناهم در سبق |
|
|
آن پناهم من که مخلصهات بوذ |
|
تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ |
|
|
آفتی نبود بتر از ناشناخت |
|
تو بر یار و ندانی عشق باخت |
|
|
یار را اغیار پنداری همی |
|
شادیی را نام بنهادی غمی |
|
|
اینچنین نخلی که لطف یار ماست |
|
چونک ما دزدیم نخلش دار ماست |
|
|
اینچنین مشکین که زلف میر ماست |
|
چونک بیعقلیم این زنجیر ماست |
|
|
اینچنین لطفی چو نیلی میرود |
|
چونک فرعونیم چون خون میشود |
|
|
خون همیگوید من آبم هین مریز |
|
یوسفم گرگ از توم ای پر ستیز |
|
|
تو نمیبینی که یار بردبار |
|
چونک با او ضد شدی گردد چو مار |
|
|
لحم او و شحم او دیگر نشد |
|
او چنان بد جز که از منظر نشد |
|