| | | | | | |
| |
گفت یزدان تو بده بایست او |
|
برگشا در اختیار آن دست او |
|
| |
اختیار آمد عبادت را نمک |
|
ورنه میگردد بناخواه این فلک |
|
| |
گردش او را نه اجر و نه عقاب |
|
که اختیار آمد هنر وقت حساب |
|
| |
جمله عالم خود مسبح آمدند |
|
نیست آن تسبیح جبری مزدمند |
|
| |
تیغ در دستش نه از عجزش بکن |
|
تا که غازی گردد او یا راهزن |
|
| |
زانک کرمنا شد آدم ز اختیار |
|
نیم زنبور عسل شد نیم مار |
|
| |
مومنان کان عسل زنبوروار |
|
کافران خود کان زهری همچو مار |
|
| |
زانک ممن خورد بگزیده نبات |
|
تا چو نحلی گشت ریق او حیات |
|
| |
باز کافر خورد شربت از صدید |
|
هم ز قوتش زهر شد در وی پدید |
|
| |
اهل الهام خدا عین الحیات |
|
اهل تسویل هوا سم الممات |
|
| |
در جهان این مدح و شاباش و زهی |
|
ز اختیارست و حفاظ آگهی |
|
| |
جمله رندان چونک در زندان بوند |
|
متقی و زاهد و حقخوان شوند |
|
| |
چونک قدرت رفت کاسد شد عمل |
|
هین که تا سرمایه نستاند اجل |
|
| |
قدرتت سرمایهی سودست هین |
|
وقت قدرت را نگه دار و ببین |
|
| |
آدمی بر خنگ کرمنا سوار |
|
در کف درکش عنان اختیار |
|
| |
باز موسی داد پند او را بمهر |
|
که مرادت زرد خواهد کرد چهر |
|
| |
ترک این سودا بگو وز حق بترس |
|
دیو دادستت برای مکر درس |
|
