| | | | | | |
|
چونک شیر اندر بر خویشش کشید |
|
در پناه شیر تا چه میدوید |
|
|
چونک در چه بنگریدند اندر آب |
|
اندر آب از شیر و او در تافت تاب |
|
|
شیر عکس خویش دید از آب تفت |
|
شکل شیری در برش خرگوش زفت |
|
|
چونک خصم خویش را در آب دید |
|
مر ورا بگذاشت و اندر چه جهید |
|
|
در فتاد اندر چهی کو کنده بود |
|
زانک ظلمش در سرش آینده بود |
|
|
چاه مظلم گشت ظلم ظالمان |
|
این چنین گفتند جملهی عالمان |
|
|
هر که ظالمتر چهش با هولتر |
|
عدل فرمودست بتر را بتر |
|
|
ای که تو از جاه ظلمی میکنی |
|
دانک بهر خویش چاهی میکنی |
|
|
گرد خود چون کرم پیله بر متن |
|
بهر خود چه میکنی اندازه کن |
|
|
مر ضعیفان را تو بیخصمی مدان |
|
از نبی ذا جاء نصر الله خوان |
|
|
گر تو پیلی خصم تو از تو رمید |
|
نک جزا طیرا ابابیلت رسید |
|
|
گر ضعیفی در زمین خواهد امان |
|
غلغل افتد در سپاه آسمان |
|
|
گر بدندانش گزی پر خون کنی |
|
درد دندانت بگیرد چون کنی |
|
|
شیر خود را دید در چه وز غلو |
|
خویش را نشناخت آن دم از عدو |
|
|
عکس خود را او عدو خویش دید |
|
لاجرم بر خویش شمشیری کشید |
|
|
ای بسا ظلمی که بینی در کسان |
|
خوی تو باشد دریشان ای فلان |
|
|
اندریشان تافته هستی تو |
|
از نفاق و ظلم و بد مستی تو |
|
|
آن توی و آن زخم بر خود میزنی |
|
بر خود آن دم تار لعنت میتنی |
|
|
در خود آن بد را نمیبینی عیان |
|
ورنه دشمن بودیی خود را بجان |
|
|
حمله بر خود میکنی ای ساده مرد |
|
همچو آن شیری که بر خود حمله کرد |
|
|
چون به قعر خوی خود اندر رسی |
|
پس بدانی کز تو بود آن ناکسی |
|
|
شیر را در قعر پیدا شد که بود |
|
نقش او آنکش دگر کس مینمود |
|
|
هر که دندان ضعیفی میکند |
|
کار آن شیر غلطبین میکند |
|
|
میببیند خال بد بر روی عم |
|
عکس خال تست آن از عم مرم |
|
|
ممنان آیینهی همدیگرند |
|
این خبر می از پیمبر آورند |
|
|
پیش چشمت داشتی شیشهی کبود |
|
زان سبب عالم کبودت مینمود |
|
|
گر نه کوری این کبودی دان ز خویش |
|
خویش را بد گو مگو کس را تو بیش |
|
|
ممن ار ینظر بنور الله نبود |
|
غیب ممن را برهنه چون نمود |
|
|
چون که تو ینظر بنار الله بدی |
|
در بدی از نیکوی غافل شدی |
|
|
اندک اندک آب بر آتش بزن |
|
تا شود نار تو نور ای بوالحزن |
|
|
تو بزن یا ربنا آب طهور |
|
تا شود این نار عالم جمله نور |
|
|
آب دریا جمله در فرمان تست |
|
آب و آتش ای خداوند آن تست |
|
|
گر تو خواهی آتش آب خوش شود |
|
ور نخواهی آب هم آتش شود |
|
|
این طلب در ما هم از ایجاد تست |
|
رستن از بیداد یا رب داد تست |
|
|
بیطلب تو این طلبمان دادهای |
|
گنج احسان بر همه بگشادهای |
|