| | | | | | |
| |
دید پیغامبر یکی جوقی اسیر |
|
که همیبردند و ایشان در نفیر |
|
| |
دیدشان در بند آن آگاه شیر |
|
می نظر کردند در وی زیر زیر |
|
| |
تا همی خایید هر یک از غضب |
|
بر رسول صدق دندانها و لب |
|
| |
زهره نه با آن غضب که دم زنند |
|
زانک در زنجیر قهر دهمنند |
|
| |
میکشاندشان موکل سوی شهر |
|
میبرد از کافرستانشان به قهر |
|
| |
نه فدایی میستاند نه زری |
|
نه شفاعت میرسد از سروری |
|
| |
رحمت عالم همیگویند و او |
|
عالمی را میبرد حلق و گلو |
|
| |
با هزار انکار میرفتند راه |
|
زیر لب طعنهزنان بر کار شاه |
|
| |
چارهها کردیم و اینجا چاره نیست |
|
خود دل این مرد کم از خاره نیست |
|
| |
ما هزاران مرد شیر الپ ارسلان |
|
با دو سه عریان سست نیمجان |
|
| |
این چنین درماندهایم از کژرویست |
|
یا ز اخترهاست یا خود جادویست |
|
| |
بخت ما را بر درید آن بخت او |
|
تخت ما شد سرنگون از تخت او |
|
| |
کار او از جادوی گر گشت زفت |
|
جادوی کردیم ما هم چون نرفت |
|
