مثنوی معنوی/نشان خواستن عبدالمطلب از موضع محمد علیهالسلام کی کجاش یابم و جواب آمدن از اندرون کعبه و نشان یافتن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
از درون کعبه آوازش رسید | گفت ای جوینده آن طفل رشید | |||||
در فلان وادیست زیر آن درخت | پس روان شد زود پیر نیکبخت | |||||
در رکاب او امیران قریش | زانک جدش بود ز اعیان قریش | |||||
تا به پشت آدم اسلافش همه | مهتران بزم و رزم و ملحمه | |||||
این نسب خود پوست او را بوده است | کز شهنشاهان مه پالوده است | |||||
مغز او خود از نسب دورست و پاک | نیست جنسش از سمک کس تا سماک | |||||
نور حق را کس نجوید زاد و بود | خلعت حق را چه حاجت تار و پود | |||||
کمترین خلعت که بدهد در ثواب | بر فزاید بر طراز آفتاب |