| | | | | | |
| |
گوید ای اجزای پست فرشیم |
|
غربت من تلختر من عرشیم |
|
| |
میل تن در سبزه و آب روان |
|
زان بود که اصل او آمد از آن |
|
| |
میل جان اندر حیات و در حی است |
|
زانک جان لامکان اصل وی است |
|
| |
میل جان در حکمتست و در علوم |
|
میل تن در باغ و راغست و کروم |
|
| |
میل جان اندر ترقی و شرف |
|
میل تن در کسب و اسباب علف |
|
| |
میل و عشق آن شرف هم سوی جان |
|
زین یحب را و یحبون را بدان |
|
| |
حاصل آنک هر که او طالب بود |
|
جان مطلوبش درو راغب بود |
|
| |
گر بگویم شرح این بی حد شود |
|
مثنوی هشتاد تا کاغذ شود |
|
| |
آدمی حیوان نباتی و جماد |
|
هر مرادی عاشق هر بیمراد |
|
| |
بیمرادان بر مرادی میتنند |
|
و آن مرادان جذب ایشان میکنند |
|
| |
لیک میل عاشقان لاغر کند |
|
میل معشوقان خوش و خوشفر کند |
|
| |
عشق معشوقان دو رخ افروخته |
|
عشق عاشق جان او را سوخته |
|
| |
کهربا عاشق به شکل بینیاز |
|
کاه میکوشد در آن راه دراز |
|
| |
این رها کن عشق آن تشنهدهان |
|
تافت اندر سینهی صدر جهان |
|
| |
دود آن عشق و غم آتشکده |
|
رفته در مخدوم او مشفق شده |
|
| |
لیکش از ناموس و بوش و آب رو |
|
شرم میآمد که وا جوید ازو |
|
| |
رحمتش مشتاق آن مسکین شده |
|
سلطنت زین لطف مانع آمده |
|
| |
عقل حیران کین عجب او را کشید |
|
یا کشش زان سو بدینجانب رسید |
|
| |
ترک جلدی کن کزین ناواقفی |
|
لب ببند الله اعلم بالخفی |
|
| |
این سخن را بعد ازین مدفون کنم |
|
آن کشنده میکشد من چون کنم |
|
| |
کیست آن کت میکشد ای معتنی |
|
آنک مینگذاردت کین دم زنی |
|
| |
صد عزیمت میکنی بهر سفر |
|
میکشاند مر ترا جای دگر |
|
| |
زان بگرداند به هر سو آن لگام |
|
تا خبر یابد ز فارس اسپ خام |
|
| |
اسپ زیرکسار زان نیکو پیست |
|
کو همیداند که فارس بر ویست |
|
| |
او دلت را بر دو صد سودا ببست |
|
بیمرادت کرد پس دل را شکست |
|
| |
چون شکست او بال آن رای نخست |
|
چون نشد هستی بالاشکن درست |
|
| |
چون قضایش حبل تدبیرت سکست |
|
چون نشد بر تو قضای آن درست |
|
