| | | | | | |
|
گفت عاشق امتحان کردم مگیر |
|
تا ببینم تو حریفی یا ستیر |
|
|
من همی دانستمت بیامتحان |
|
لیک کی باشد خبر همچون عیان |
|
|
آفتابی نام تو مشهور و فاش |
|
چه زیانست ار بکردم ابتلاش |
|
|
تو منی من خویشتن را امتحان |
|
میکنم هر روز در سود و زیان |
|
|
انبیا را امتحان کرده عدات |
|
تا شده ظاهر ازیشان معجزات |
|
|
امتحان چشم خود کردم به نور |
|
ای که چشم بد ز چشمان تو دور |
|
|
این جهان همچون خرابست و تو گنج |
|
گر تفحص کردم از گنجت مرنج |
|
|
زان چنین بیخردگی کردم گزاف |
|
تا زنم با دشمنان هر بار لاف |
|
|
تا زبانم چون ترا نامی نهد |
|
چشم ازین دیده گواهیها دهد |
|
|
گر شدم در راه حرمت راهزن |
|
آمدم ای مه به شمشیر و کفن |
|
|
جز به دست خود مبرم پا و سر |
|
که ازین دستم نه از دست دگر |
|
|
از جدایی باز میرانی سخن |
|
هر چه خواهی کن ولیکن این مکن |
|
|
در سخن آباد این دم راه شد |
|
گفت امکان نیست چون بیگاه شد |
|
|
پوستها گفتیم و مغز آمد دفین |
|
گر بمانیم این نماند همچنین |
|