مثنوی معنوی/شرح کردن موسی علیه‌السلام آن چهار فضیلت را جهت پای مزد ایمان فرعون
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| گفت موسی که اولین آن چهار | صحتی باشد تنت را پایدار | |||||
| این علل‌هایی که در طب گفته‌اند | دور باشد از تنت ای ارجمند | |||||
| ثانیا باشد ترا عمر دراز | که اجل دارد ز عمرت احتراز | |||||
| وین نباشد بعد عمر مستوی | که بناکام از جهان بیرون روی | |||||
| بلک خواهان اجل چون طفل شیر | نه ز رنجی که ترا دارد اسیر | |||||
| مرگ‌جو باشی ولی نه از عجز رنج | بلک بینی در خراب خانه گنج | |||||
| پس به دست خویش گیری تیشه‌ای | می‌زنی بر خانه بی‌اندیشه‌ای | |||||
| که حجاب گنج بینی خانه را | مانع صد خرمن این یک دانه را | |||||
| پس در آتش افکنی این دانه را | پیش گیری پیشه‌ی مردانه را | |||||
| ای به یک برگی ز باغی مانده | هم‌چو کرمی برگش از رز رانده | |||||
| چون کرم این کرم را بیدار کرد | اژدهای جهل را این کرم خورد | |||||
| کرم کرمی شد پر از میوه و درخت | این چنین تبدیل گردد نیکبخت | |||||