مثنوی معنوی/ذکرخیال بد اندیشیدن قاصر فهمان

by مولوی

	پیش از آنک این قصه تا مخلص رسد			دود و گندی آمد از اهل حسد
	من نمی‌رنجم ازین لیک این لگد			خاطر ساده‌دلی را پی کند
	خوش بیان کرد آن حکیم غزنوی			بهر محجوبان مثال معنوی
	که ز قرآن گر نبیند غیر قال			این عجب نبود ز اصحاب ضلال
	کز شعاع آفتاب پر ز نور			غیر گرمی می‌نیابد چشم کور
	خربطی ناگاه از خرخانه‌ای			سر برون آورد چون طعانه‌ای
	کین سخن پستست یعنی مثنوی			قصه پیغامبرست و پی‌روی
	نیست ذکر بحث و اسرار بلند			که دوانند اولیا آن سو سمند
	از مقامات تبتل تا فنا			پایه پایه تا ملاقات خدا
	شرح و حد هر مقام و منزلی			که بپر زو بر پرد صاحب‌دلی
	چون کتاب الله بیامد هم بر آن			این چنین طعنه زدند آن کافران
	که اساطیرست و افسانه‌ی نژند			نیست تعمیقی و تحقیقی بلند
	کودکان خرد فهمش می‌کنند			نیست جز امر پسند و ناپسند
	ذکر یوسف ذکر زلف پر خمش			ذکر یعقوب و زلیخا و غمش
	ظاهرست و هرکسی پی می‌برد			کو بیان که گم شود در وی خرد
	گفت اگر آسان نماید این به تو			این چنین آسان یکی سوره بگو
	جنتان و انستان و اهل کار			گو یکی آیت ازین آسان بیار