| | | | | | |
|
روی نفس مطمنه در جسد |
|
زخم ناخنهای فکرت میکشد |
|
|
فکرت بد ناخن پر زهر دان |
|
میخراشد در تعمق روی جان |
|
|
تا گشاید عقدهی اشکال را |
|
در حدث کردست زرین بیل را |
|
|
عقده را بگشاده گیر ای منتهی |
|
عقدهی سختست بر کیسهی تهی |
|
|
دز گشاد عقدهها گشتی تو پیر |
|
عقدهی چندی دگر بگشاده گیر |
|
|
عقدهای که آن بر گلوی ماست سخت |
|
که بدانی که خسی یا نیکبخت |
|
|
حل این اشکال کن گر آدمی |
|
خرج این کن دم اگر آدمدمی |
|
|
حد اعیان و عرض دانسته گیر |
|
حد خود را دان که نبود زین گزیر |
|
|
چون بدانی حد خود زین حدگریز |
|
تا به بیحد در رسی ای خاکبیز |
|
|
عمر در محمول و در موضوع رفت |
|
بیبصیرت عمر در مسموع رفت |
|
|
هر دلیلی بینتیجه و بیاثر |
|
باطل آمد در نتیجهی خود نگر |
|
|
جز به مصنوعی ندیدی صانعی |
|
بر قیاس اقترانی قانعی |
|
|
میفزاید در وسایط فلسفی |
|
از دلایل باز برعکسش صفی |
|
|
این گریزد از دلیل و از حجاب |
|
از پی مدلول سر برده به جیب |
|
|
گر دخان او را دلیل آتشست |
|
بیدخان ما را در آن آتش خوشست |
|
|
خاصه این آتش که از قرب ولا |
|
از دخان نزدیکتر آمد به ما |
|
|
پس سیهکاری بود رفتن ز جان |
|
بهر تخییلات جان سوی دخان |
|