| | | | | | |
|
اندر آمد در بخارا شادمان |
|
پیش معشوق خود و دارالامان |
|
|
همچو آن مستی که پرد بر اثیر |
|
مه کنارش گیرد و گوید که گیر |
|
|
هرکه دیدش در بخارا گفت خیز |
|
پیش از پیدا شدن منشین گریز |
|
|
که ترا میجوید آن شه خشمگین |
|
تا کشد از جان تو ده ساله کین |
|
|
الله الله درمیا در خون خویش |
|
تکیه کم کن بر دم و افسون خویش |
|
|
شحنهی صدر جهان بودی و راد |
|
معتمد بودی مهندس اوستاد |
|
|
غدو کردی وز جزا بگریختی |
|
رسته بودی باز چون آویختی |
|
|
از بلا بگریختی با صد حیل |
|
ابلهی آوردت اینجا یا اجل |
|
|
ای که عقلت بر عطارد دق کند |
|
عقل و عاقل را قضا احمق کند |
|
|
نحس خرگوشی که باشد شیرجو |
|
زیرکی و عقل و چالاکیت کو |
|
|
هست صد چندین فسونهای قضا |
|
گفت اذا جاء القضا ضاق الفضا |
|
|
صد ره و مخلص بود از چپ و راست |
|
از قضا بسته شود کو اژدهاست |
|