| | | | | | |
| |
آن یکی بودش به کف در چل درم |
|
هر شب افکندی یکی در آب یم |
|
| |
تا که گردد سخت بر نفس مجاز |
|
در تانی درد جان کندن دراز |
|
| |
با مسلمانان بکر او پیش رفت |
|
وقت فر او وا نگشت از خصم تفت |
|
| |
زخم دیگر خورد آن را هم ببست |
|
بیست کرت رمح و تیر از وی شکست |
|
| |
بعد از آن قوت نماند افتاد پیش |
|
مقعد صدق او ز صدق عشق خویش |
|
| |
صدق جان دادن بود هین سابقوا |
|
از نبی برخوان رجال صدقوا |
|
| |
این همه مردن نه مرگ صورتست |
|
این بدن مر روح را چون آلتست |
|
| |
ای بسا خامی که ظاهر خونش ریخت |
|
لیک نفس زنده آن جانب گریخت |
|
| |
آلتش بشکست و ره‌زن زنده ماند |
|
نفس زنده‌ست ارچه مرکب خون فشاند |
|
| |
اسپ کشت و راه او رفته نشد |
|
جز که خام و زشت و آشفته نشد |
|
| |
گر بهر خون ریزیی گشتی شهید |
|
کافری کشته بدی هم بوسعید |
|
| |
ای بسا نفس شهید معتمد |
|
مرده در دنیا چو زنده می‌رود |
|
| |
روح ره‌زن مرد و تن که تیغ اوست |
|
هست باقی در کف آن غزوجوست |
|
| |
تیغ آن تیغست مرد آن مرد نیست |
|
لیک این صورت ترا حیران کنیست |
|
| |
نفس چون مبدل شود این تیغ تن |
|
باشد اندر دست صنع ذوالمنن |
|
| |
آن یکی مردیست قوتش جمله درد |
|
این دگر مردی میان‌تی هم‌چو گرد |
|
