| | | | | | |
|
گفت یزدان آنک باشد اصل دان |
|
پس ترا کی بیند او اندر میان |
|
|
گرچه خویش را عامه پنهان کردهای |
|
پیش روشندیدگان هم پردهای |
|
|
وانک ایشان را شکر باشد اجل |
|
چون نظرشان مست باشد در دول |
|
|
تلخ نبود پیش ایشان مرگ تن |
|
چون روند از چاه و زندان در چمن |
|
|
وا رهیدند از جهان پیچپیچ |
|
کس نگرید بر فوات هیچ هیچ |
|
|
برج زندان را شکست ارکانیی |
|
هیچ ازو رنجد دل زندانیی |
|
|
کای دریغ این سنگ مرمر را شکست |
|
تا روان و جان ما از حبس رست |
|
|
آن رخام خوب و آن سنگ شریف |
|
برج زندان را بهی بود و الیف |
|
|
چون شکستش تا که زندانی برست |
|
دست او در جرم این باید شکست |
|
|
هیچ زندانی نگوید این فشار |
|
جز کسی کز حبس آرندش به دار |
|
|
تلخ کی باشد کسی را کش برند |
|
از میان زهر ماران سوی قند |
|
|
جان مجرد گشته از غوغای تن |
|
میپرد با پر دل بیپای تن |
|
|
همچو زندانی چه که اندر شبان |
|
خسپد و بیند به خواب او گلستان |
|
|
گوید ای یزدان مرا در تن مبر |
|
تا درین گلشن کنم من کر و فر |
|
|
گویدش یزدان دعا شد مستجاب |
|
وا مرو والله اعلم بالصواب |
|
|
این چنین خوابی ببین چون خوش بود |
|
مرگ نادیده به جنت در رود |
|
|
هیچ او حسرت خورد بر انتباه |
|
بر تن با سلسله در قعر چاه |
|
|
ممنی آخر در آ در صف رزم |
|
که ترا بر آسمان بودست بزم |
|
|
بر امید راه بالا کن قیام |
|
همچو شمعی پیش محراب ای غلام |
|
|
اشک میبار و همیسوز از طلب |
|
همچو شمع سر بریده جمله شب |
|
|
لب فرو بند از طعام و از شراب |
|
سوی خوان آسمانی کن شتاب |
|
|
دم به دم بر آسمان میدار امید |
|
در هوای آسمان رقصان چو بید |
|
|
دم به دم از آسمان میآیدت |
|
آب و آتش رزق میافزایدت |
|
|
گر ترا آنجا برد نبود عجب |
|
منگر اندر عجز و بنگر در طلب |
|
|
کین طلب در تو گروگان خداست |
|
زانک هر طالب به مطلوبی سزاست |
|
|
جهد کن تا این طلب افزون شود |
|
تا دلت زین چاه تن بیرون شود |
|
|
خلق گوید مرد مسکین آن فلان |
|
تو بگویی زندهام ای غافلان |
|
|
گر تن من همچو تنها خفته است |
|
هشت جنت در دلم بشکفته است |
|
|
جان چو خفته در گل و نسرین بود |
|
چه غمست ار تن در آن سرگین بود |
|
|
جان خفته چه خبر دارد ز تن |
|
کو به گلشن خفت یا در گولخن |
|
|
میزند جان در جهان آبگون |
|
نعره یا لیت قومی یعلمون |
|
|
گر نخواهد زیست جان بی این بدن |
|
پس فلک ایوان کی خواهد بدن |
|
|
گر نخواهد بی بدن جان تو زیست |
|
فی السماء رزقکم روزی کیست |
|