مثنوی معنوی/جمع و توفیق میان نفی و اثبات یک چیز از روی نسبت و اختلاف جهت

by مولوی

	نفی آن یک چیز و اثباتش رواست			چون جهت شد مختلف نسبت دوتاست
	ما رمیت اذ رمیت از نسبتست			نفی و اثباتست و هر دو مثبتست
	آن تو افکندی چو بر دست تو بود			تو نه افکندی که قوت حق نمود
	زور آدم‌زاد را حدی بود			مشت خاک اشکست لشکر کی شود
	مشت مشت تست و افکندن ز ماست			زین دو نسبت نفی و اثباتش رواست
	یعرفون الانبیا اضدادهم			مثل ما لا یشتبه اولادهم
	همچو فرزندان خود دانندشان			منکران با صد دلیل و صد نشان
	لیک از رشک و حسد پنهان کنند			خویشتن را بر ندانم می‌زنند
	پس چو یعرف گفت چون جای دگر			گفت لایعرفهم غیری فذر
	انهم تحت قبابی کامنون			جز که یزدانشان نداند ز آزمون
	هم بنسبت گیر این مفتوح را			که بدانی و ندانی نوح را