| | | | | | |
|
بنگر اندر نخودی در دیگ چون |
|
میجهد بالا چو شد ز آتش زبون |
|
|
هر زمان نخود بر آید وقت جوش |
|
بر سر دیگ و برآرد صد خروش |
|
|
که چرا آتش به من در میزنی |
|
چون خریدی چون نگونم میکنی |
|
|
میزند کفلیز کدبانو که نی |
|
خوش بجوش و بر مجه ز آتشکنی |
|
|
زان نجوشانم که مکروه منی |
|
بلک تا گیری تو ذوق و چاشنی |
|
|
تا غذی گردی بیامیزی بجان |
|
بهرخواری نیستت این امتحان |
|
|
آب میخوردی به بستان سبز و تر |
|
بهراین آتش بدست آن آب خور |
|
|
رحمتش سابق بدست از قهر زان |
|
تا ز رحمت گردد اهل امتحان |
|
|
رحمتش بر قهر از آن سابق شدست |
|
تا که سرمایهی وجود آید بدست |
|
|
زانک بیلذت نروید لحم و پوست |
|
چون نروید چه گدازد عشق دوست |
|
|
زان تقاضا گر بیاید قهرها |
|
تا کنی ایثار آن سرمایه را |
|
|
باز لطف آید برای عذر او |
|
که بکردی غسل و بر جستی ز جو |
|
|
گوید ای نخود چریدی در بهار |
|
رنج مهمان تو شد نیکوش دار |
|
|
تا که مهمان باز گردد شکر ساز |
|
پیش شه گوید ز ایثار تو باز |
|
|
تا به جای نعمتت منعم رسد |
|
جمله نعمتها برد بر تو حسد |
|
|
من خلیلم تو پسر پیش بچک |
|
سر بنه انی ارانی اذبحک |
|
|
سر به پیش قهر نه دل بر قرار |
|
تا ببرم حلقت اسمعیلوار |
|
|
سر ببرم لیک این سر آن سریست |
|
کز بریده گشتن و مردن بریست |
|
|
لیک مقصود ازل تسلیم تست |
|
ای مسلمان بایدت تسلیم جست |
|
|
ای نخود میجوش اندر ابتلا |
|
تا نه هستی و نه خود ماند ترا |
|
|
اندر آن بستان اگر خندیدهای |
|
تو گل بستان جان و دیدهای |
|
|
گر جدا از باغ آب و گل شدی |
|
لقمه گشتی اندر احیا آمدی |
|
|
شو غذی و قوت و اندیشهها |
|
شیر بودی شیر شو در بیشهها |
|
|
از صفاتش رستهای والله نخست |
|
در صفاتش باز رو چالاک و چست |
|
|
ز ابر و خورشید و ز گردون آمدی |
|
پس شدی اوصاف و گردون بر شدی |
|
|
آمدی در صورت باران و تاب |
|
میروی اندر صفات مستطاب |
|
|
جزو شید و ابر و انجمها بدی |
|
نفس و فعل و قول و فکرتها شدی |
|
|
هستی حیوان شد از مرگ نبات |
|
راست آمد اقتلونی یا ثقات |
|
|
چون چنین بردیست ما را بعد مات |
|
راست آمد ان فی قتلی حیات |
|
|
فعل و قول و صدق شد قوت ملک |
|
تا بدین معراج شد سوی فلک |
|
|
آنچنان کان طعمه شد قوت بشر |
|
از جمادی بر شد و شد جانور |
|
|
این سخن را ترجمهی پهناوری |
|
گفته آید در مقام دیگری |
|
|
کاروان دایم ز گردون میرسد |
|
تا تجارت میکند وا میرود |
|
|
پس برو شیرین و خوش با اختیار |
|
نه بتلخی و کراهت دزدوار |
|
|
زان حدیث تلخ میگویم ترا |
|
تا ز تلخیها فرو شویم ترا |
|
|
ز آب سرد انگور افسرده رهد |
|
سردی و افسردگی بیرون نهد |
|
|
تو ز تلخی چونک دل پر خون شوی |
|
پس ز تلخیها همه بیرون روی |
|