| | | | | | |
|
ساحران در عهد فرعون لعین |
|
چون مری کردند با موسی بکین |
|
|
لیک موسی را مقدم داشتند |
|
ساحران او را مکرم داشتند |
|
|
زانک گفتندش که فرمان آن تست |
|
گر همی خواهی عصا تو فکن نخست |
|
|
گفت نی اول شما ای ساحران |
|
افکنید ان مکرها را درمیان |
|
|
این قدر تعظیم دینشان را خرید |
|
کز مری آن دست و پاهاشان برید |
|
|
ساحران چون حق او بشناختند |
|
دست و پا در جرم آن در باختند |
|
|
لقمه و نکتهست کامل را حلال |
|
تو نهای کامل مخور میباش لال |
|
|
چون تو گوشی او زبان نی جنس تو |
|
گوشها را حق بفرمود انصتوا |
|
|
کودک اول چون بزاید شیرنوش |
|
مدتی خامش بود او جمله گوش |
|
|
مدتی میبایدش لب دوختن |
|
از سخن تا او سخن آموختن |
|
|
ور نباشد گوش و تیتی میکند |
|
خویشتن را گنگ گیتی میکند |
|
|
کر اصلی کش نبد ز آغاز گوش |
|
لال باشد کی کند در نطق جوش |
|
|
زانک اول سمع باید نطق را |
|
سوی منطق از ره سمع اندر آ |
|
|
وادخلوا الابیات من ابوابها |
|
واطلبوا الاغراض فی اسبابها |
|
|
نطق کان موقوف راه سمع نیست |
|
جز که نطق خالق بیطمع نیست |
|
|
مبدعست او تابع استاد نی |
|
مسند جمله ورا اسناد نی |
|
|
باقیان هم در حرف هم در مقال |
|
تابع استاد و محتاج مثال |
|
|
زین سخن گر نیستی بیگانهای |
|
دلق و اشکی گیر در ویرانهای |
|
|
زانک آدم زان عتاب از اشک رست |
|
اشک تر باشد دم توبهپرست |
|
|
بهر گریه آمد آدم بر زمین |
|
تا بود گریان و نالان و حزین |
|
|
آدم از فردوس و از بالای هفت |
|
پای ماچان از برای عذر رفت |
|
|
گر ز پشت آدمی وز صلب او |
|
در طلب میباش هم در طلب او |
|
|
ز آتش دل و آب دیده نقل ساز |
|
بوستان از ابر و خورشیدست باز |
|
|
تو چه دانی ذوق آب دیدگان |
|
عاشق نانی تو چون نادیدگان |
|
|
گر تو این انبان ز نان خالی کنی |
|
پر ز گوهرهای اجلالی کنی |
|
|
طفل جان از شیر شیطان باز کن |
|
بعد از آنش با ملک انباز کن |
|
|
تا تو تاریک و ملول و تیرهای |
|
دان که با دیو لعین همشیرهای |
|
|
لقمهای کو نور افزود و کمال |
|
آن بود آورده از کسب حلال |
|
|
روغنی کاید چراغ ما کشد |
|
آب خوانش چون چراغی را کشد |
|
|
علم و حکمت زاید از لقمهی حلال |
|
عشق و رقت آید از لقمهی حلال |
|
|
چون ز لقمه تو حسد بینی و دام |
|
جهل و غفلت زاید آن را دان حرام |
|
|
هیچ گندم کاری و جو بر دهد |
|
دیدهای اسپی که کرهی خر دهد |
|
|
لقمه تخمست و برش اندیشهها |
|
لقمه بحر و گوهرش اندیشهها |
|
|
زاید از لقمهی حلال اندر دهان |
|
میل خدمت عزم رفتن آن جهان |
|