مثنوی معنوی/تفسیر این خبر کی مصطفی علیه السلام فرمود لا تفضلونی علی یونس بن متی

by مولوی

	گفت پیغامبر که معراج مرا			نیست بر معراج یونس اجتبا
	آن من بر چرخ و آن او نشیب			زانک قرب حق برونست از حساب
	قرب نه بالا نه پستی رفتنست			قرب حق از حبس هستی رستنست
	نیست را چه جای بالا است و زیر			نیست را نه زود و نه دورست و دیر
	کارگاه و گنج حق در نیستیست			غره‌ی هستی چه دانی نیست چیست
	حاصل این اشکست ایشان ای کیا			می‌نماند هیچ با اشکست ما
	آنچنان شادند در ذل و تلف			همچو ما در وقت اقبال و شرف
	برگ بی‌برگی همه اقطاع اوست			فقر و خواریش افتخارست و علوست
	آن یکی گفت ار چنانست آن ندید			چون بخندید او که ما را بسته دید
	چونک او مبدل شدست و شادیش			نیست زین زندان و زین آزادیش
	پس به قهر دشمنان چون شاد شد			چون ازین فتح و ظفر پر باد شد
	شاد شد جانش که بر شیران نر			یافت آسان نصرت و دست و ظفر
	پس بدانستیم کو آزاد نیست			جز به دنیا دلخوش و دلشاد نیست
	ورنه چون خندد که اهل آن جهان			بر بد و نیک‌اند مشفق مهربان
	این بمنگیدند در زیر زبان			آن اسیران با هم اندر بحث آن
	تا موکل نشنود بر ما جهد			خود سخن در گوش آن سلطان برد