| | | | | | |
| |
آن غریب شهر سربالا طلب |
|
گفت میخسپم درین مسجد بشب |
|
| |
مسجدا گر کربلای من شوی |
|
کعبهی حاجتروای من شوی |
|
| |
هین مرا بگذار ای بگزیده دار |
|
تا رسنبازی کنم منصوروار |
|
| |
گر شدیت اندر نصیحت جبرئیل |
|
مینخواهد غوث در آتش خلیل |
|
| |
جبرئیلا رو که من افروخته |
|
بهترم چون عود و عنبر سوخته |
|
| |
جبرئیلا گر چه یاری میکنی |
|
چون برادر پاس داری میکنی |
|
| |
ای برادر من بر آذر چابکم |
|
من نه آن جانم که گردم بیش و کم |
|
| |
جان حیوانی فزاید از علف |
|
آتشی بود و چو هیزم شد تلف |
|
| |
گر نگشتی هیزم او مثمر بدی |
|
تا ابد معمور و هم عامر بدی |
|
| |
باد سوزانت این آتش بدان |
|
پرتو آتش بود نه عین آن |
|
| |
عین آتش در اثیر آمد یقین |
|
پرتو و سایهی ویست اندر زمین |
|
| |
لاجرم پرتو نپاید ز اضطراب |
|
سوی معدن باز میگردد شتاب |
|
| |
قامت تو بر قرار آمد بساز |
|
سایهات کوته دمی یکدم دراز |
|
| |
زانک در پرتو نیابد کس ثبات |
|
عکسها وا گشت سوی امهات |
|
| |
هین دهان بر بند فتنه لب گشاد |
|
خشک آر الله اعلم بالرشاد |
|
