| | | | | | |
| |
شاه‌زاده پیش شه حیران این |
|
هفت گردون دیده در یک مشت طین |
|
| |
هیچ ممکن نه ببحثی لب گشود |
|
لیک جان با جان دمی خامش نبود |
|
| |
آمده در خاطرش کین بس خفیست |
|
این همه معنیست پس صورت ز چیست |
|
| |
صورتی از صورتت بیزار کن |
|
خفته‌ای هر خفته را بیدار کن |
|
| |
آن کلامت می‌رهاند از کلام |
|
وان سقامت می‌جهاند از سقام |
|
| |
پس سقام عشق جان صحتست |
|
رنجهااش حسرت هر راحتست |
|
| |
ای تن اکنون دست خود زین جان بشو |
|
ور نمی‌شویی جز این جانی بجو |
|
| |
حاصل آن شه نیک او را می‌نواخت |
|
او از آن خورشید چون مه می‌گداخت |
|
| |
آن گداز عاشقان باشد نمو |
|
هم‌چو مه اندر گدازش تازه‌رو |
|
| |
جمله رنجوران دوا دارند امید |
|
نالد این رنجور کم افزون کنید |
|
| |
خوش‌تر از این سم ندیدم شربتی |
|
زین مرض خوش‌تر نباشد صحتی |
|
| |
زین گنه بهتر نباشد طاعتی |
|
سالها نسبت بدین دم ساعتی |
|
| |
مدتی بد پیش این شه زین نسق |
|
دل کباب و جان نهاده بر طبق |
|
| |
گفت شه از هر کسی یک سر برید |
|
من ز شه هر لحظه قربانم جدید |
|
| |
من فقیرم از زر از سر محتشم |
|
صد هزاران سر خلف دارد سرم |
|
| |
با دو پا در عشق نتوان تاختن |
|
با یکی سر عشق نتوان باختن |
|
| |
هر کسی را خود دو پا و یک‌سرست |
|
با هزاران پا و سر تن نادرست |
|
| |
زین سبب هنگامه‌ها شد کل هدر |
|
هست این هنگامه هر دم گرم‌تر |
|
| |
معدن گرمیست اندر لامکان |
|
هفت دوزخ از شرارش یک دخان |
|
