| | | | | | |
|
چون رهید آن کشتی و آمد بکام |
|
شد نماز آن جماعت هم تمام |
|
|
فجفجی افتادشان با همدگر |
|
کین فضولی کیست از ما ای پدر |
|
|
هر یکی با آن دگر گفتند سر |
|
از پس پشت دقوقی مستتر |
|
|
گفت هر یک من نکردستم کنون |
|
این دعا نه از برون نه از درون |
|
|
گفت مانا این امام ما ز درد |
|
بوالفضولانه مناجاتی بکرد |
|
|
گفت آن دیگر که ای یار یقین |
|
مر مرا هم مینماید این چنین |
|
|
او فضولی بوده است از انقباض |
|
کرد بر مختار مطلق اعتراض |
|
|
چون نگه کردم سپس تا بنگرم |
|
که چه میگویند آن اهل کرم |
|
|
یک ازیشان را ندیدم در مقام |
|
رفته بودند از مقام خود تمام |
|
|
نه به چپ نه راست نه بالا نه زیر |
|
چشم تیز من نشد بر قوم چیر |
|
|
درها بودند گویی آب گشت |
|
نه نشان پا و نه گردی بدشت |
|
|
در قباب حق شدند آن دم همه |
|
در کدامین روضه رفتند آن رمه |
|
|
درتحیر ماندم کین قوم را |
|
چون بپوشانید حق بر چشم ما |
|
|
آنچنان پنهان شدند از چشم او |
|
مثل غوطهی ماهیان در آب جو |
|
|
سالها درحسرت ایشان بماند |
|
عمرها در شوق ایشان اشک راند |
|
|
تو بگویی مرد حق اندر نظر |
|
کی در آرد با خدا ذکر بشر |
|
|
خر ازین میخسپد اینجا ای فلان |
|
که بشر دیدی تو ایشان را نه جان |
|
|
کار ازین ویران شدست ای مرد خام |
|
که بشر دیدی مر ایشان را چو عام |
|
|
تو همان دیدی که ابلیس لعین |
|
گفت من از آتشم آدم ز طین |
|
|
چشم ابلیسانه را یک دم ببند |
|
چند بینی صورت آخر چند چند |
|
|
ای دقوقی با دو چشم همچو جو |
|
هین مبر اومید ایشان را بجو |
|
|
هین بجو که رکن دولت جستن است |
|
هر گشادی در دل اندر بستن است |
|
|
از همه کار جهان پرداخته |
|
کو و کو میگو بجان چون فاخته |
|
|
نیک بنگر اندرین ای محتجب |
|
که دعا را بست حق در استجب |
|
|
هر که را دل پاک شد از اعتلال |
|
آن دعااش میرود تا ذوالجلال |
|