مثنوی معنوی/انکار اهل تن غذای روح را و لرزیدن ایشان بر غذای خسیس
ظاهر
قسم او خاکست گر دی گر بهار | میر کونی خاک چون نوشی چو مار | |||||
در میان چوب گوید کرم چوب | مر کرا باشد چنین حلوای خوب | |||||
کرم سرگین در میان آن حدث | در جهان نقلی نداند جز خبث |
قسم او خاکست گر دی گر بهار | میر کونی خاک چون نوشی چو مار | |||||
در میان چوب گوید کرم چوب | مر کرا باشد چنین حلوای خوب | |||||
کرم سرگین در میان آن حدث | در جهان نقلی نداند جز خبث |