| | | | | | |
|
پس سلیمان گفت ای زیبادوی |
|
امر حق باید که از جان بشنوی |
|
|
حق به من گفتست هان ای دادور |
|
مشنو از خصمی تو بی خصمی دگر |
|
|
تانیاید هر دو خصم اندر حضور |
|
حق نیاید پیش حاکم در ظهور |
|
|
خصم تنها گر بر آرد صد نفیر |
|
هان و هان بی خصم قول او مگیر |
|
|
من نیارم رو ز فرمان تافتن |
|
خصم خود را رو بیاور سوی من |
|
|
گفت قول تست برهان و درست |
|
خصم من بادست و او در حکم تست |
|
|
بانگ زد آن شه که ای باد صبا |
|
پشه افغان کرد از ظلمت بیا |
|
|
هین مقابل شو تو و خصم و بگو |
|
پاسخ خصم و بکن دفع عدو |
|
|
باد چون بشنید آمد تیز تیز |
|
پشه بگرفت آن زمان راه گریز |
|
|
پس سلیمان گفت ای پشه کجا |
|
باش تا بر هر دو رانم من قضا |
|
|
گفت ای شه مرگ من از بود اوست |
|
خود سیاه این روز من از دود اوست |
|
|
او چو آمد من کجا یابم قرار |
|
کو بر آرد از نهاد من دمار |
|
|
همچنین جویای درگاه خدا |
|
چون خدا آمد شود جوینده لا |
|
|
گرچه آن وصلت بقا اندر بقاست |
|
لیک ز اول آن بقا اندر فناست |
|
|
سایههایی که بود جویای نور |
|
نیست گردد چون کند نورش ظهور |
|
|
عقل کی ماند چو باشد سرده او |
|
کل شیء هالک الا وجهه |
|
|
هالک آید پیش وجهش هست و نیست |
|
هستی اندر نیستی خود طرفهایست |
|
|
اندرین محضر خردها شد ز دست |
|
چون قلم اینجا رسیده شد شکست |
|