| | | | | | |
|
آن شغالی رفت اندر خم رنگ |
|
اندر آن خم کرد یک ساعت درنگ |
|
|
پس بر آمد پوستش رنگین شده |
|
که منم طاووس علیین شده |
|
|
پشم رنگین رونق خوش یافته |
|
آفتاب آن رنگها بر تافته |
|
|
دید خود را سبز و سرخ و فور و زرد |
|
خویشتن را بر شغالان عرضه کرد |
|
|
جمله گفتند ای شغالک حال چیست |
|
که ترا در سر نشاطی ملتویست |
|
|
از نشاط از ما کرانه کردهای |
|
این تکبر از کجا آوردهای |
|
|
یک شغالی پیش او شد کای فلان |
|
شید کردی یا شدی از خوشدلان |
|
|
شید کردی تا به منبر بر جهی |
|
تا ز لاف این خلق را حسرت دهی |
|
|
بس بکوشیدی ندیدی گرمیی |
|
پس ز شید آوردهای بیشرمیی |
|
|
گرمی آن اولیا و انبیاست |
|
باز بیشرمی پناه هر دغاست |
|
|
که التفات خلق سوی خود کشند |
|
که خوشیم و از درون بس ناخوشند |
|