| | | | | | |
| |
هم از آن ده یک زنی از کافران |
|
سوی پیغامبر دوان شد ز امتحان |
|
| |
پیش پیغامبر در آمد با خمار |
|
کودکی دو ماه زن را بر کنار |
|
| |
گفت کودک سلم الله علیک |
|
یا رسول الله قد جنا الیک |
|
| |
مادرش از خشم گفتش هی خموش |
|
کیت افکند این شهادت را بگوش |
|
| |
این کیت آموخت ای طفل صغیر |
|
که زبانت گشت در طفلی جریر |
|
| |
گفت حق آموخت آنگه جبرئیل |
|
در بیان با جبرئیلم من رسیل |
|
| |
گفت کو گفتا که بالای سرت |
|
مینبینی کن به بالا منظرت |
|
| |
ایستاده بر سر تو جبرئیل |
|
مر مرا گشته به صد گونه دلیل |
|
| |
گفت میبینی تو گفتا که بلی |
|
بر سرت تابان چو بدری کاملی |
|
| |
میبیاموزد مرا وصف رسول |
|
زان علوم میرهاند زین سفول |
|
| |
پس رسولش گفت ای طفل رضیع |
|
چیست نامت باز گو و شو مطیع |
|
| |
گفت نامم پیش حق عبدالعزیز |
|
عبد عزی پیش این یک مشت حیز |
|
| |
من ز عزی پاک و بیزار و بری |
|
حق آنک دادت این پیغامبری |
|
| |
کودک دو ماهه همچون ماه بدر |
|
درس بالغ گفته چون اصحاب صدر |
|
| |
پس حنوط آن دم ز جنت در رسید |
|
تا دماغ طفل و مادر بو کشید |
|
| |
هر دو میگفتند کز خوف سقوط |
|
جان سپردن به برین بوی حنوط |
|
| |
آن کسی را کش معرف حق بود |
|
جامد و نامیش صد صدق زند |
|
| |
آنکسی را کش خدا حافظ بود |
|
مرغ و ماهی مر ورا حارس شود |
|
