قرارداد منع آزمایش‌های سلاح هسته‌ای در جو و فضای ماورای جو و زیر آب

از ویکی‌نبشته
قرارداد منع آزمایش‌های سلاح هسته‌ای در جو و فضای ماورای جو و زیر آب (۱۹۶۳ خورشیدی)
این قرارداد در تاریخ ۵ اوت ۱۹۶۳ (برابر با ۱۴ مرداد ۱۳۴۲) امضا شده و مجلس شورای ملی ایران آن را در تاریخ ۲۲ دی‌ماه ۱۳۴۲ به تصویب رسانده است.

‌دولت‌های ایالات متحده آمریکا و بریتانیا و ایرلند شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که از این پس طرف‌های اصلی قرارداد نامیده می‌شوند:

‌با اعلام این که منظور اصلی آن‌ها این است که در اسرع اوقات درباره خلع سلاح عمومی و کامل تحت نظارت دقیق بین‌المللی طبق هدف‌های ملل متحد توافق کنند و این توافق به مسابقه تسلیحاتی پایان بدهد و هر گونه انگیزه تولید و آزمایش هر نوع اسلحه از جمله سلاح‌های هسته‌ای را از میان بردارد،

‌با کوشش برای توفیق در متوقف ساختن تمام انفجارهای آزمایشی اسلحه هسته‌ای برای همیشه و با عزم به ادامه مذاکرات برای این منظور و با میل به پایان بخشیدن به آلودگی محیط زندگی بشر به وسیله مواد رادیواکتیو،

‌به طریق ذیل توافق نمودند:

ماده اول[ویرایش]

  1. هر یک از دول طرف این قرارداد تعهد می‌کند که هر نوع انفجار آزمایشی سلاح هسته‌ای یا هر گونه انفجار هسته‌ای دیگر را در هر نقطه‌ای از قلمرو یا تحت نظارت خود به شرح زیر ممنوع ساخته از آن جلوگیری نماید و خود نیز به آن مبادرت نورزد.
    الف- در جو و در خارج از حدود جو از جمله فضای ماورای جو یا زیر آب از جمله آب‌های ساحلی یا دریای آزاد یا
    ب- در هر مکان دیگری در صورتی که چنین انفجاری باعث ایجاد مواد رادیواکتیو در خارج از حدود اراضی دولتی گردد که این انفجار تحت اداره یا نظارت آن انجام گرفته است.
    در این باره تفاهم حاصل شده است که مقررات مندرج در این بند مانع انعقاد قراردادی درباره ممنوعیت دائم هر گونه انفجارهای آزمایشی هسته‌ای از جمله کلیه این گونه انفجارهای زیرزمینی نخواهد بود.
    ‌انعقاد چنین قراردادی همانطور که در مقدمه این قرارداد ذکر شده منظوری است که طرف‌های امضاکننده این قرارداد برای نیل به آن سعی و مجاهدت می‌کنند.
  2. هر یک از دول طرف این قرارداد علاوه بر آن متعهد می‌شود که از برانگیختن یا تشویق یا هر نوع شرکت در انجام هر گونه آزمایش سلاح هسته‌ای یا هر گونه انفجار اتمی که در نقاط مذکوره در بالا به وقوع بپیوندد یا اثرات مذکور در بند یک این ماده را داشته باشد خودداری نمایند.

ماده دوم[ویرایش]

  1. هر یک از دول طرف این قرارداد می‌تواند پیشنهاد اصلاحاتی در این قرارداد بنماید. متن هر گونه پیشنهاد اصلاحی به دول نگهدارنده‌ی اسناد تسلیم می‌شود و این دول آن را به اطلاع تمام امضاکنندگان می‌رسانند. ‌در صورتی که یک سوم از طرف‌های این قرارداد یا عده بیشتری از آن‌ها تقاضا نمایند، دول نگهدارنده‌ی اسناد از تمام دول امضاکننده دعوت خواهند کرد تا در کنفرانسی برای مطالعه‌ی این پیشنهاد اصلاحی گرد آیند.
  2. هر پیشنهاد اصلاحی باید به تصویب اکثریت آرای تمام طرف‌های این قرارداد از جمله آرای طرف‌های اصلی این قرارداد برسد. پیشنهاد اصلاحی به محض این که اسناد تصویب آن از جانب اکثریت دول متعاهد - منجمله همه‌ی طرف‌های اصلی این قرارداد تسلیم شد به مرحله اجرا در خواهد آمد.

ماده سوم[ویرایش]

  1. این قرارداد برای امضای هر دولتی مفتوح است. هر دولتی که این قرارداد را بر طبق بند ۳ این ماده قبل از ورود به مرحله اجرا امضا نکرده باشد می‌تواند هر موقع مایل باشد بدان ملحق گردد.
  2. این قرارداد باید به تصویب دول امضاکننده برسد. اسناد تصویب و اسناد الحاق به این قرارداد به طرف‌های اصلی یعنی - ایالات متحده آمریکا - بریتانیا و ایرلند شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی - که در این قرارداد به عنوان دول نگهدارنده‌ی اسناد تعیین شده‌اند تسلیم خواهد شد.
  3. این قرارداد پس از تصویب آن به وسیله طرف‌های اصلی امضاکننده و پس از تسلیم اسناد تصویب به مرحله اجرا در خواهد آمد.
  4. این قرارداد در مورد دولی که اسناد تصویب یا الحاق آن‌ها بعد از الزام‌آور شدن قرارداد تسلیم می‌شود از همان روز تسلیم اسناد تصویب یا الحاق به موقع اجرا در خواهد آمد.
  5. دول نگهدارنده‌ی اسناد، تاریخ امضا و تاریخ تسلیم اسناد تصویب و الحاق به این قرارداد و تاریخ لازم‌الاجرا شدن آن و تاریخ دریافت هر گونه درخواست تشکیل کنفرانس یا اخطارهای دیگر را فوراً به اطلاع تمام دولی که بعداً آن را امضاء کرده‌اند یا بدان ملحق شده‌اند می‌رسانند.
  6. این قرارداد به‌وسیله‌ی دول نگهدارنده‌ی اسناد بر طبق ماده ۱۰۲ منشور ملل متحد به ثبت خواهد رسید.

ماده چهارم[ویرایش]

مدت این قرارداد نامحدود است. هر یک از طرف‌های این قرارداد در اعمال حاکمیت ملی خود چنانچه تصمیم بگیرد که حوادث فوق‌العاده‌ای که بستگی به موضوع این قرارداد دارد منافع عالیه کشورش را به خطر انداخته است حق خواهد داشت از این قرارداد خارج شود. در این صورت دول مذکور باید سه ماه قبل از خروج موضوع را به سایر طرف‌های این قرارداد اخطار نمایند.

ماده پنجم[ویرایش]

این قرارداد که متن‌های انگلیسی و روسی آن متساویاً معتبر می‌باشد در بایگانی دول نگهدارنده اسناد ضبط خواهد شد. رونوشت‌های گواهی شده‌ای از آن به‌وسیله‌ی دول نگهدارنده‌ی اسناد به دول امضاکننده و دولی که بدان ملحق شده‌اند فرستاده خواهد شد. ‌ نمایندگان مجاز با ایمان به مراتب فوق این قرارداد را در سه نسخه در شهر مسکو در تاریخ پنجم اوت ۱۹۶۳ امضاء نمودند.

محل سه امضا