قانون مدنی ۱۳۷۶/جلد ۳ - کتاب ۱ - در اقرار

از ویکی‌نبشته
جلد ۳ - کتاب ۱ - در اقرار

= کتاب اول - در اقرار =

باب اول - در شرایط اقرار[ویرایش]

ماده ۱۲۵۹[ویرایش]

اقرار عبارت از اخبار به حقی است برای غیر بر ضرر خود.

ماده ۱۲۶۰[ویرایش]

اقرار واقع می‌شود به هر لفظی که دلالت بر آن نماید.

ماده ۱۲۶۱[ویرایش]

اشاره‌ی شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.

ماده ۱۲۶۲[ویرایش]

اقرارکننده باید بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد، بنابراین اقرار صغیر و مجنون در حال دیوانگی و غیرقاصد و مکره مؤثر نیست.

ماده ۱۲۶۳[ویرایش]

اقرار سفیه در امور مالی مؤثر نیست.

ماده ۱۲۶۴[ویرایش]

اقرار مفلس و ورشکسته نسبت به اموال خود بر ضرر دیان نافذ نیست.

ماده ۱۲۶۵[ویرایش]

اقرار مدعی افلاس و ورشکستگی در امور راجعه به اموال خود به ملاحظه‌ی حفظ حقوق دیگران منشأ اثر نمی‌شود، تا افلاس یا عدم افلاس او معین گردد.

ماده ۱۲۶۶[ویرایش]

در مقرله اهلیت شرط نیست لیکن بر حسب قانون باید بتواند دارای آن چه که به نفع او اقرار شده است بشود.

ماده ۱۲۶۷[ویرایش]

اقرار به نفع متوفی درباره‌ی ورثه‌ی او مؤثر خواهد بود.

ماده ۱۲۶۸[ویرایش]

اقرار معلق مؤثر نیست.

ماده ۱۲۶۹[ویرایش]

اقرار به امری که عقلاً یا عادتاً ممکن نباشد و یا بر حسب قانون صحیح نیست اثری ندارد

ماده ۱۲۷۰[ویرایش]

اقرار برای حمل در صورتی مؤثر است که زنده متولد شود.

ماده ۱۲۷۱[ویرایش]

مقرله اگر به کلی مجهول باشد اقرار اثری ندارد و اگر فی‌الجمله معلوم باشد مثل اقرار برای یکی از دو نفر معین، صحیح است.

ماده ۱۲۷۲[ویرایش]

در صحت اقرار، تصدیق مقرله شرط نیست لیکن اگر مفاد اقرار را تکذیب کند اقرار مزبور در حق او اثری نخواهد داشت.

ماده ۱۲۷۳[ویرایش]

اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد، ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده تصدیق کند مگر در مورد صغیری که اقرار بر فرزندی او شده به شرط آن که منازعی در بین نباشد.

ماده ۱۲۷۴[ویرایش]

اختلاف مقر و مقرله در سبب اقرار، مانع صحت اقرار نیست.

باب دوم - در آثار اقرار[ویرایش]

ماده ۱۲۷۵[ویرایش]

هر کس اقرار به حقی برای غیر کند ملزم به اقرار خود خواهد بود.

ماده ۱۲۷۶[ویرایش]

اگر کذب اقرار نزد حاکم ثابت شود آن اقرار اثری نخواهد داشت.

ماده ۱۲۷۷[ویرایش]

انکار بعد از اقرار مسموع نیست لیکن اگر مقر ادعا کند اقرار او فاسد یا مبنی بر اشتباه یا غلط بوده، شنیده می‌شود و همچنین است در صورتی که برای اقرار خود عذری ذکر کند که قابل قبول باشد: مثل این که بگوید اقرار به گرفتن وجه در مقابل سند یا حواله بوده که وصول نشده، لیکن دعاوی مذکوره مادامی که اثبات نشده مضر به اقرار نیست.

ماده ۱۲۷۸[ویرایش]

اقرار هر کس فقط نسبت به خود آن شخص و قائم‌مقام او نافذ است و در حق دیگری نافذ نیست مگر در موردی که قانون آن را ملزم قرار داده باشد.

ماده ۱۲۷۹[ویرایش]

اقرار شفاهی واقع در خارج از محکمه را در صورتی می‌توان به شهادت شهود اثبات کرد که اصل دعوی به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله و قرائنی بر وقوع اقرار موجود باشد.

ماده ۱۲۸۰[ویرایش]

اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.

ماده ۱۲۸۱[ویرایش]

قید دین در دفتر تجارت به منزله‌ی اقرار کتبی است.

ماده ۱۲۸۲[ویرایش]

اگر موضوع اقرار در محکمه مقید به قید یا وصفی باشد مقرله نمی‌تواند آن را تجزیه کرده از قسمتی از آن که به نفع او است بر ضرر مقر استفاده نماید و از جزء دیگر آن صرف نظر کند.

ماده ۱۲۸۳[ویرایش]

اگر اقرار دارای دو جزء مختلف‌الاثر باشد که ارتباط تامی با یکدیگر داشته باشند (مثل این که مدعی‌علیه اقرار به اخذ وجه از مدعی نموده و مدعی رد شود) مطابق ماده ۱۳۳۴ اقدام خواهد شد.